Dit verhaal gebruik ik vaak als NT2-lesmateriaal,

maar het is ook van toepassing op eenzame kikkers zoals ik.

Twee kikkers in de melk

Er waren eens twee kikkers. Ze vielen in een emmer, half vol met melk.
Ze probeerden er uit te springen, maar hoe ze ook sprongen met alle kracht van hun sterke achterpoten, ze konden de rand van de emmer niet bereiken, die was te hoog.
Daarna zwommen ze in alle richtingen, rond en rond in de emmer, maar ze vonden geen uitweg. Zij doken naar beneden en speurden de bodem af, centimeter voor centimeter: er was geen uitweg.
De ene kikker zei: dit is helemaal hopeloos, we zijn verloren. Hij stopte met zwemmen en verdronk.
De andere zag ook geen oplossing, maar hij weigerde op te geven en zonder enige hoop, zonder doel, bleef hij zwemmen, hij zwom eindeloze, wanhopige rondjes in de emmer met melk.
En toen,
door het spartelen met zijn lange poten, steeds maar heen en weer, door dat eindeloze roeren, werd de melk gekarnd tot boter.
De kikker klom op de klont boter en sprong uit de emmer.