Tranen van de krokodil, 1989
met een schok veranderde mijn kijk op de psyche van de mens
Louis Hoeks vat het mooi samen:
"Voortbordurend op de ruim 35 jaar oude ideeën van de Amerikaanse neurofysioloog Paul MacLean stelt Vroon dat onze hersenen uit drie gebrekkig samenwerkende delen bestaan, elk van verschillende ouderdom: het honderden miljoenen jaren oude reptielenbrein (primaire functies als eten en ademhalen ), het jongere zoogdierenbrein (emoties en driften) en het jongste primatenbrein (ethiek en verwerking van taal). De te snelle evolutie van onze hersenen leidt ertoe dat het menselijk gedrag bepaald wordt door psychiese processen in verschillende delen van ons brein, waarbij die processen vaak niet goed op elkaar aansluiten."
Deze theorie is gebaseerd op de eerste CT en MRI scans. Uit allerlei later onderzoek blijkt dat zijn analyse een grove simplificatie is, voor mij is dit nog steeds zeer verhelderend. En de indeling reptielenbrein, zoogdierenbrein, mensenbrein is gangbaar geworden.

 

Bewustzijn, hersenen en gedrag, 1976
dat las ik pas later

Ben ik dat?, 2007, 2009
De tweede schok. Hij geeft heel veel informatie over hersenfuncties en zegt dan: oh, werkt dat zo?
En hij denkt na over het zelfbewustzijn en oosterse filosofieën.

Max van der Linden
en anderen.

Hersenwerk, 2017
Geen schok meer, maar ongelooflijk wat ze ontdekken in ons hoofd.

Het maakbare brein 2008
nog meer heel interessante informatie van hersenonderzoekers.
Helaas meet zij zich de rol van therapeute aan;
voor therapie is meer nodig dan steeds maar herhalen: Je brein is maakbaar! Je kunt het!
Het brein kan veranderen ≠ Jij kunt het veranderen

Een vergissing die vaak gemaakt wordt:
Kijk: dit en dat gebeurt er in je hersenen, wanneer je deze of die emotie hebt. Nu weten we dus hoe het komt, hiermee is de verklaring gegeven van die emotie.
Nee: nu weten we hoe het vanbinnen werkt, waar dat gebeurt, dat zegt niets over het waarom.

Bijvoorbeeld: "Als je verliefd wordt, zien we híér en dáár hersenactiviteit, dat verklaart hoe dat werkt, dus waarom je op de een wel verliefd wordt en op de ander niet." Nee, je weet alleen op welke plekken in de hersenen de geur, het uiterlijk en de stem van mensen verwerkt worden op dat moment; het is geen verklaring, je weet niet waarom.
Dat de geur, het uiterlijk, de stem van mensen bepalen of je iemand aardig vindt, nogal wiedes.
Nu weten we alleen ook nog waar dat in ons hoofd gebeurt.
Waarom we deze geur wel fijn vinden en die niet, waarom we de ene stem mooier vinden dan de andere, dat is een ander verhaal ...
het verhaal over onze jeugd, eerdere ervaringen en zo.

Vaak leveren scans enzovoort alleen een bevestiging van wat we al wisten.
Voorbeeld. Een mens is nooit te oud om te leren. Dat wisten we al.
Nu kunnen we óók nog zien, wat er dan in de synapsen, dendrieten en axonen verandert en dan noemen we dat plasticiteit. (Sitskoorn, p. 148)
En ook nog:
"De betrokken neuronen vormen (...) sterkere verbindingen en leren zal plaatshebben. Door dit mechanisme leidt herhaalde oefening van een vaardigheid tot een toename van behendigheid, want het onderliggende neurale netwerk wordt sterker en sterker."
Non vi, sed saepe cadendo, agua cavat lapidem. zei pater Boem op het seminarie "herhalen, herhalen, herhalen",
en hij herhaalde slechts wat ze 2000 jaar geleden óók al wisten.

Ok, het is mooi om bevestigd te zien wat we al wisten of waarvan we al een sterk vermoeden hadden.
Ach, ze hebben ook wel dingen gevonden die we nog niet wisten, maar eerlijk gezegd kan ik daarvan zo gauw geen voorbeeld vinden.


Schwaab weet ook heel veel van ons brein, hij analyseert de data met heel veel intelligentie en kan heel veel dingen goed uitleggen.
Maar hij begrijpt het niet.
Die hoef je niet te lezen.



     Reageren