Toen de oorlog uitbrak, was ik nog klein.
Mijn vader zocht zijn oud soldatenpak
Van zolder uit een doos vlak onder 't dak,
En wij brachten hem samen naar de trein.

En ik wist niet, waarvoor dat was. En toen
Vroeg ik het aan mijn moeder. En ik hoorde,
Dat nu de soldaten elkaar vermoordden.
Mijn vader ook? Die zou dat toch niet doen -

Nu ben ik groot en wijs en veel vergeten,
Van wat de dwazen en de kindren weten
En waar ik, als ik er aan denk, om lach.

Maar als wij, grote mensen, 't niet verhindren,
Dat er weer oorlog komt, God, geef ons kindren,
Die nog begrijpen, dat het niet mag.

Muus Jacobse, 1933
Pseudoniem van
Klaas Hanzen Heeroma (1909 - 1972) Wiki
--

De laatste regel van het originele gedicht is:
Die nog begrijpen, dat het toch niet mag.

Ik vond het gedicht in eerste instantie zónder "toch",
bij
Mirjam (die kan ik nu niet meer terugvinden op het web)

Later zag ik dat het verkeerd was overgetypt,
maar zó
ik vind de regel veel sterker, door het breken van het metrum.
Ook al hoor ik met mijn vingers van zijn tekst af te blijven
en al is het misschien zelfs niet de stijl van Jacobse,
toch laat ik die regel zo staan.




     Reageren