Il pleure dans mon coeur
Comme il pleut sur la ville;
Quelle est cette langueur
Qui pénètre mon coeur ?

Ô bruit doux de la pluie
Par terre et sur les toits !
Pour un coeur qui s'ennuie,
Ô le chant de la pluie !

Il pleure sans raison
Dans ce coeur qui s'écoeure.
Quoi ! nulle trahison ?...
Ce deuil est sans raison.

C'est bien la pire peine
De ne savoir pourquoi
Sans amour et sans haine
Mon coeur a tant de peine !

Romances sans paroles, 1874 
Paul Verlaine (1844 - 1896)

Het huilt in mijn hart
Als de regen op de stad
Wat is dit lome wee
Dat op mijn hart zo weegt?

O regen met je zachte ritme
Op de daken en de wegen
Verruk mijn hart
En troost me met je lied

Vanwaar dit verdriet
in dit moedeloze hart
Vanwaar dit verraad
En die rouw zonder reden?

Dit is de ergste pijn:
Niet te weten waarom
Zonder liefde en haat
Dit hart zo lijden kan!

Vertaling Jules Grandgagnage Wiki


In Wiki staat onder andere over Verlaine:

In 1880 trok Verlaine naar Parijs en begon opnieuw zijn tijd in cafés en bordelen door te brengen. Hij woonde in armzalige omstandigheden bij prostituees en vrienden. In die tijd genoot hij enige bekendheid door zijn literaire publicaties, maar desondanks stierf hij verarmd en eenzaam.

Ik denk het gevoel te herkennen in bovenstaand gedicht, al lijd ik anders, toch minder dramaties.



     Reageren