Het Tibetaanse boeddhisme is voor mij een van de vele religies waar ik me op de een of andere mee verbonden voel. Er zitten nogal wat middeleeuwse toestanden in, maar die Tibetanen weten waar het over gaat. En de meditaties op vrijdagavond bij Jewel Heart zijn heerlijk. Maar zie Afscheid Jewel Heart

Ik kan niet op een kussentje of een bankje zitten, ik kan mijn rechterknie niet meer dubbelvouwen.
Gelukkig mag je bij Jewel Heart ook op stoelen zitten die me steun geven in mijn onderrug.

In de zomer aan de spiegelwaal met Olga en Ine, dat is zo mogelijk nog heerlijker.

Meditatie aan de Waal

Na afloop van de meditaties op vrijdag gaan sommigen meteen naar huis,
anderen praten bij een kopje thee nog wat na.
Ine zei een keer tegen mij, toen ik weer eens depressief was:
- niet heel erg depressief, want dan ga ik niet de deur uit, dan blijf ik dagenlang in bed -
Ik denk, zei ze, dat jij jezelf niet kunt accepteren zoals je bent.
En ze keek me vriendelijk aan met haar blauwe ogen, na de meditatie extra helder en stralend.
Ik zei: Natuurlijk niet, weet je hoe ik me voel, hoe ik in elkaar zit? Soms zit ik in zo'n verschrikkelijk zwart gat, dan ben ik een lapzwans, dat kan ik gewoon niet accepteren.

Tja, dacht ik later, dat is dus extra lastig, dan moet ik ook nog accepteren, dat ik er niet in slaag mezelf te accepteren.