Ik fiets met losse handen door Dorpspark Hees, op weg naar wijkcentrum Titus Brandsma om les te gaan geven.

Ik stap van de fiets, ik haal mijn schrijfblokje uit mijn tas, leg het op mijn tas, op de bagagedrager
en ik schrijf de volgende prachtige, gedenkwaardige gedachte op, om hem niet verloren te laten gaan:

Ik fiets hier met losse handen door het park.

Toen mijn moeder zo oud was als ik nu, was ze al 2 jaar in de hemel.

Daar zal ik nooit terechtkomen, want daar geloof ik niet in.

Alleen in een Hemel hier op Aarde, hier, nu, met mijn potloodje.