Ach, Corona, nog even volhouden zei Lubach afgelopen zondagavond terecht. Ok.

Ik geef NT2 les. Vanwege Corona aan 1 persoon tegelijk, met een computer en 2 monitoren met plexiglas daartussen. Op Witte Donderdag had ik dat gedaan in wijkcentrum Meijhorst, en dat wilde ik op Goede Vrijdag ook gaan doen in wijkcentrum Titus Brandsma. Maar de deur naar het lokaal waar ik altijd lesgeef was op slot. Dan haal ik de sleutel bij het ART van BK10, maar op vrijdagmiddag is dat gesloten, dus dan vraag ik de beheerder van het wijkcentrum om de sleutel, of zij maken zelf de deur open.
Maar toen ik deze keer de sleutel vroeg aan de de mevrouw die deze keer dienst deed, omdat ik daar les wilde gaan geven, zei ze dat dat niet mocht.
- Hoezo niet?
- Alle scholen zijn gesloten in verband met Corona, dus er mag ook hier geen onderwijs gegeven worden.
- Maar ik ga daar zitten met 1 persoon, met plexiglas ertussen, net als de anderen van BK10. Op die manier zijn zij op dit moment ook bezig met hun hulpverlenersafspraken.
- Nee, dat is wat anders.
Ik keek haar ongelovig aan. Het is toch geen 1-aprilgrap dacht ik vertwijfeld, dat was toch gisteren?
Ik herhaalde: waarom zij wel en ik niet?
Zij herhaalde haar argument. En ze keek me glashard aan. Mijn blik zal behalve ongeloof ook wel hardheid uitgestraald hebben.
Ik zei: Als u dat echt meent moet u naar de afdeling psychiatrie van het ziekenhuis.
Dat had ik niet moeten zeggen, dat was een belediging, op die manier jaag ik mensen tegen me in het harnas,
maar ik dacht: ík ben toch niet gek?

Ik ging weg, zocht een ruimte die vrij was op de afdeling van de hulpverleners, startte de computer, sloot speakertjes aan, die ik gebruik om de les te kunnen opvrolijken met een Nederlandstalig liedje, haalde koffie en ging kijken of mijn cursiste er al was. Nu de deur van ons lokaal op slot zat, zou ze niet weten wat er aan de hand was. Ze zat gewoon te wachten in de ruimte bij de bar van het wijkcentrum. Ik wenkte haar en we gingen naar het alternatief dat ik gevonden had.
Toen we een minuut of 5 bezig waren, klopte een collega op de deur. Met een verontschuldigende, wanhopige blik zei hij: Jullie moeten stoppen. De beheerster heeft gezien dat jullie naar binnen gegaan zijn en ze zegt dat het verboden is onderwijs te geven.
Ik zei: Ga maar een ASO of een BOA halen om mij hier weg te krijgen, ik blijf hier.
Ja, zei hij, maar BK10 krijgt hier problemen mee.
Ik ging door met het lezen van de tekst, toevallig "Ik heb een heel zwaar leven" van Brigitte Kaandorp. Echt waar.
Na een paar minuten drong het tot mij door dat ik toch beter weg kon gaan. Ook mijn direct leidinggevende zou er last mee gaan krijgen. Dat verdient ze niet.

Dus gewoon braaf doen wat ze zeggen. "Ässe dä zegge dan doede dä mär." Vandaag d'n dag, Jan, Ad de Laat Wiki

Ik sloot de computer af, de speakertjes weer in mijn tas, pakte mijn kopje koffie en ging met de cursiste richting uitgang.
Daar stonden de beheerster en mijn collega nog druk met elkaar te argumenteren.
In het voorbijgaan zei ik: Laat maar, ik ga wel buiten lesgeven, dan is het probleem opgelost.
De cursiste en ik gingen voor het wijkcentrum op een muurtje zitten - ik was wel gespannen, zou ze ons hier ook wegjagen? we zaten nog steeds op het terrein van de gemeente. Dat gebeurde niet. Maar na 10 minuten zei mijn pupil dat ze naar huis wilde, omdat het te koud was. Ok.
Ik bracht mijn koud geworden koffiekopje terug naar de afwasmachine en praatte nog even na met mijn collega. Wij begrepen elkaar.

Achteraf bedenk ik, dat ik niet had moeten zeggen dat ze gek was, dat was grof. En ze had me een boete kunnen geven voor belediging van een ambtenaar in functie.
Gelukkig heb ik al helemáál niet gezegd, dat ze in de Pompe-kliniek thuis hoort: ontoerekeningsvatbaar en een gevaar voor de maatschappij.
Mensen zoals zij, die alleen naar de letter van de wet kijken en hun hart niet laten spreken om te handelen in de geest van de wet, die alles alleen precies volgens het boekje doen ….
Gelukkig heb ik ook niet gezegd, dat mensen zoals zij er voor gezorgd hebben dat de treinen naar Auschwitz stipt op tijd reden. Kom op Philip, niet te pas en te onpas de holocaust er bij halen!