het was zo mooi
mijn paadje
zonder naam
tussen de Daniëlsweg en de Kerkstraat
langs het volkstuintje van Adje
langs de kloostertuin
wandelen
zwijgend
soms groetend

's nachts in het donker
naar de sterren kijken

later bleven de lampen de hele nacht aan
nergens meer donker
nergens meer naar de sterren kijken

Er kunnen nu geen brommers meer door. Maar ik had liever die scooterpubers als dit.
Het was zo mooi. Nu is het lelijk! Vloekend lelijk!
Schreeuwend rood-wit-rood-wit-rood en een metalen hek.
Dwars over mijn paadje.