Één Leven, één wereld, alles is één.

Maar dat ene kun je toch op allerlei manieren in tweeën delen. Ik zie twee drijfveren / krachten / basisenergieën in mensen, in levende wezens.

De eerste kracht is gericht op het individu en de tweede op het geheel. Beide krachten zie ik in de gehele geschiedenis van de mensheid, "van nature" zijn beide krachten aanwezig in al het Leven op Aarde. De individuele kracht is misschien een fractie eerder ontstaan, maar de zorg voor het geheel is ook deel van het wezen van mensen, al zolang we van mensen kunnen spreken. Zelfs veel dieren leven in gemeenschappen, ook bij hen is het niet altijd "ieder voor zich". Zelfs bacteriën leven in gemeenschappen KN Academie Wetenschap , zijn afhankelijk van elkaar.

Het individu zorgt dat het te eten heeft, ontplooit zich, groeit, bloeit. Wat is er vanzelfsprekender dan dat elk individu probeert zijn eigen behoeften te bevredigen ? probeert te krijgen wat het nodig heeft ? een kind leert, met enig geknoei, zelf zijn pap in zijn mond te werken. Het is niet efficiënt als zijn moeder dat zijn hele leven moet blijven doen. Als iemand een PC nodig heeft probeert hij er zelf voor te zorgen dat hij die krijgt, en wel het type dat het beste past bij zijn behoeften. Ik heb het dus niet over de graaikultuur.

De tweede kracht, de zorg voor het geheel is evenzeer eigen aan mensen, we zijn sociale wezens en zorgen van nature voor ons eigen nest, onze eigen groep, onze eigen samenleving, onze leefomgeving, ons werelddeel, onze Aarde.

Het zijn twee krachten die polen zijn van dezelfde levensenergie. Dat voelen we, intuïtief en dat weten we, rationeel.

In Nederland is op nationaal nivo het basisprincipe "Iedereen voor zich". Eventueel : "Ieder voor zich en God voor ons allen." Maar dat spreekwoord betekent dat je voor jezelf moet zorgen, zonder je druk te maken over het welzijn van anderen.
Toch zijn er naast dat basisprincipe ook allerlei voorzieningen voor het geheel, voor iedereen, voor gezamenlijke belangen. Dijken, wegen, scholen. Er zijn ook allerlei voorzieningen om te zorgen voor mensen die er, om wat voor reden dan ook, niet in slagen voor zichzelf te zorgen.
In ons sociaal-democraties bestel zijn de twee basiskrachten min of meer met elkaar in evenwicht. Het is niet echt zo dat de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen, ik heb er heel veel op aan te merken, maar we komen in de richting.

Op mondiaal nivo is dat evenwicht er absoluut niet. Het evenwicht is totaal verstoord.

De economie is duidelijk een wereld-economie. Op lokaal nivo worden veel prijzen door de plaatselijke economiese processen bepaald. Maar zelfs in de meest afgelegen en geïsoleerde dorpen wordt de invloed van de prijzen van de wereldmarkt steeds groter. Zowel voor het kopen van producten van de wereldmarkt als voor het verkopen van eigen producten aan diezelfde wereldmarkt. Direct of indirect. Veel prijzen op de lokale markt worden beïnvloed door de wereldmarkt. De prijzen in alle landen worden voor een groot gedeelte bepaald door economiese ontwikkeling die over alle landsgrenzen heen gaan.

Voor het lenen van geld geldt dit nog veel sterker. De grote geldstromen zijn allemaal wereldwijd. De aandeelhouders, de beleggers op de effectenbeurzen kijken alleen naar hun zijn eigen voordeel. Niet per se het voordeel voor zichzelf als persoon, maar het voordeel voor zijn eigen bedrijf, het eigen (pensioen)fonds, zijn eigen land.
Wanneer Europese regeringen en banken proberen de economie in Griekenland, in Zuid-Europa, in evenwicht te houden, in het belang van de hele EU, zijn ze afhankelijk van de beurs met zijn eigen belangen. De Europese Centrale Bank neemt meestal beslissingen in het weekend en dan moeten ze maar afwachten "Hoe de financiële markten zullen reageren" op maandag. De mensen van de "financiële markten" kijken alleen maar waar ze, in de nieuwe situatie, het meeste winst voor hun eigen fonds kunnen maken. En ze blijven op die manier het evenwicht verstoren. De EU staat voor het gemeenschappelijk belang, zij stopt aan de bovenkant geld in Griekenland en de beleggers halen het er aan de onderkant weer uit - niet alleen de malafide speculanten, ook de bonafide beleggers zoals pensioenfondsen.

De krachten die de algemene belangen op de hele aardbol behartigen moeten dringend versterkt worden, anders zal het evenwicht op aarde op allerlei gebieden op een rampzalige manier verstoord worden. Dat de ene mens, de ene groep, zich onrechtvaardig verrijkt  ten koste van anderen is niet eens mijn grootste punt. Ik pleit er voor dat de rijken ook hun eigen belangen inzien. De toestand van de Aarde waarop ook zij leven. En de stabiliteit van de mensengemeenschap waarvan ook zij deel uit maken.
De mondiale instituties, de Verenigde Naties en haar onderafdelingen moeten zodanig versterkt worden dat ze de individuele belangen en het algemene belang in evenwicht kunnen houden Er is dringend behoefte aan wereldpartijen, een wereldregering, die bij het nemen van alle beslissingen niet alleen kijkt naar de belangen van een individuele mens, een groep, een individueel land, maar naar het evenwicht op de hele aarde.
In elk land een mondiale partij, om te beginnen in Nederland.

De Mondiale Partij of
Onafhankelijke Mondiale Partij, met zuster-partijen in de hele wereld,
The WorldWide Parties.

Ik weet het, ik ben een dromer, een regering voor Europa blijkt al nauwelijks haalbaar, laat staan een regering voor de hele wereld, maar anders zijn de wereldwijde problemen van milieu en economie niet op te lossen. De Algemene Vergadering van de Verenigde Naties moet echt een wereldregering worden, die zorgt voor het gemeenschappelijk belang. Als tegenwicht tegen de wereldeconomie die alleen kijkt naar het individuele belang.