Ik maakte een tocht door de Pyreneeën. Soms sliep ik in berghutten, refuges, maar als dat niet goed uitkwam zocht ik een herdershut om in te overnachten. Ik was ten zuiden van Lourdes en Argelès-Gazost als ik het me goed herinner, in de buurt van de Vignemale. 's Avonds vond ik een berghut, simpel, stevig, goed onderhouden, met wat stro om mijn slaapzak op te leggen. Ik at wat, brandde een stokje wierook en ging slapen.

De volgende ochtend werd ik wakker van stemmen. Ik was even bang dat ik weggejaagd zou worden, omdat ik in hun berghut gekraakt had. Nee hoor, de herders vonden het geen enkel probleem. Ze waren hun schapen aan het zoeken. Het had die nacht ver-schrik-ke-lijk ge-onweerd, donder en bliksem, un orage d'enfer. De schapen waren van schrik alle kanten op gelopen, drie verschillende hellingen op, misschien wel helemaal door het dal naar de andere vallei. Vanaf 's morgens heel vroeg waren ze al bezig, met de honden, om de kudde weer bij elkaar te brengen.

Ik keek ze onbegrijpend aan. Ik had 's nachts wel een paar donder-klappen gehoord, maar ik had me weer omgedraaid.Ik wist al wel dat ik niet bang was van onweer, maar dat ik er zó makkelijk doorheen geslapen had, dat verbaasde me toch.



     Reageren