De tekst vind ik persoonlijk beter dan de uitvoering ...

David, David, jij bent mijn zoon, en dus ben ik jouw pa.

Lang geleden naar de crèche,
kinderstoeltje op de fiets.
Samen wand’lend handje in hand,
langs  ’t Mondego-strand.

Davide, Davide, es filho meu, então eu sou o teu pai.

Toen moest ik t’rug naar Nederland,
jij riep mij na : por que, Papa ?
Ik kon ’t niet zeggen, ’t was te zwaar,
voor ’n kind van drie, vier jaar.

Davide, Davide, es filho meu, quero ser o teu pai.

Naar Portugal elk jaar twee keer,
‘k zag jou groeien iedere keer.  /  keer op keer.
’t Afscheid deed mij telkens pijn,
jouw vader kon ik zo niet zijn.

Davide, Davide, es filho meu, quero ser o teu pai.

Elkaar toen jaren niet gezien, / Zeven jaren niet gezien,
toch dacht ik elk jaar: misschien.
Ik kende jou niet, jij kende mij niet, / Jij kende mij niet, ik kende jou niet,
maar ’k hoopte jou toch weer te zien. / ooit weer te zien.

Davide, Davide, es filho meu, ik wil jouw vader zijn.

Achttien jaar en groot gegroeid,
kwam jij bij mij, een hele maand
het was geweldig én heel zwaar
voor allebei, ja vind j't raar.

David, David, jij bent mijn zoon, ik wil jouw vader zijn.

In Coimbra een studie ICT,
't was moeilijk, echt 't viel niet mee.
Je zat niet lekker in je vel,
Maar ik dacht steeds, hij komt er wel.

David, David, jij bent mijn zoon, ik kan jouw vader zijn.

Toen kwam je hier naar je vaderland, / Nu woon je hier in Nederland,
je leert de taal, je leest de krant.
Je kunt op eigen benen staan,
zelfstandig zul je verder gaan.

David, David, jij bent mijn zoon, / jij blijft mijn zoon
'k zal altijd jouw vader zijn.
Davide, Davide, es filho meu, sempre serei  o teu pai.

David is geboren in Coimbra, Portugal. Ik heb daar vijf jaar gewoond, getrouwd met Lena, zijn moeder. We waren gelukkig, met zijn tweeën, met zijn drieën. We woonden heel mooi, in het dorpje Torres do Mondego - de auto van Lena stond op het dak van mijn werkkamer, op Maps staat daar nu een andere. Ons huis stond aan de oever van de rivier de Mondego Wiki op fietsafstand van de stad Coimbra Maps, Wiki.

Maar ons huwelijk liep steeds stroever en ik kon niet echt aarden in Portugal, noch in haar familie.

Toen het niet meer ging, zat er niets anders op dan teruggaan naar Nederland. Terug naar Nijmegen. Dat was het enige positieve aan die hartverscheurende mislukking.

Daarna ging ik twee keer per jaar, in de zomervakantie en met Kerst - zijn verjaardag is op Oudjaarsdag - terug om hem te zien. Zo goedkoop mogelijk, met de bus. De verhouding met Lena was, vooral ná de scheiding, dramaties slechter geworden, en hij werd steeds maar slechter. Eerst mocht ik David alleen onder begeleiding zien, nooit alleen.
En nadat hij 11 geworden was, mocht ik hem zeven jaar helemaal niet zien.

Toen hij achttien was - zijn relatie met zijn moeder en de resultaten op school werden onhoudbaar slecht - mocht hij een maand bij mij op bezoek komen en vervolgens kwam hij bij mij wonen. En na driekwart jaar ging hij studeren en wonen in Eindhoven.